Krótka historia szkoły w Sławnie

Niewiele osób wie, jak daleko sięga historia naszej szkoły. A jest się czym chwalić,  bo  pierwsza  szkoła   w    Sławnie   powstała w  latach  1912 – 1913. Do utworzenia placówki przyczynili się dwaj miejscowi gospodarze, Feliks Frejtag i Florian Głogowski. Pierwszy z nich, Feliks Frejtag,  był leśniczym, który kupił ziemie w Sławnie. Natomiast Florian Głogowski, pochodzący z Rożek koło Radomia,  odkupił  zadłużony  majątek  po  dziedzicu Czerskim i osiedlił się w nim wraz ze swoją rodziną. W budynku, w którym mieszkał, miała siedzibę pierwsza szkoła, ponieważ gospodarz odstąpił na ten cel dwie izby ze swojego domu.

Działalność szkoły w pierwszych latach istnienia

Na  początku  nauka odbywała się w dwóch punktach (Sławno, Kacprowice) w domach miejscowych gospodarzy. W obu powstały szkoły 3-klasowe, do których uczęszczało w sumie około 70  uczniów.  Uczono  w  nich  wyłącznie  umiejętności  podstawowych:  czytania,  pisania i liczenia. Przez dwa dni w tygodniu odbywała się nauka w języku polskim, w pozostałe cztery – w języku rosyjskim (były to czasy zaborów).  Do  szkoły   chodzili   głównie   chłopcy,  bo   dziewczynki   zatrudniano w gospodarstwie. Pierwszą nauczycielką była pani Ziarkówna, drugą zaś pani Sarnawiczówna.

Lata 1920 – 1939

Pierwsze    zachowane    dokumenty    szkolne     pochodzą    z    roku   1920/21 i opatrzone zostały pieczątką Szkoła Elementarna w Sławnie. Uczono wtedy: religii, jęz. polskiego, przyrody, historii, rachunków i geometrii, geografii, rysunków, śpiewu, gier i gimnastyki oraz robót kobiecych. Do czterech oddziałów uczęszczało wtedy 110 uczniów. Grono Pedagogiczne składało się przeważnie  z  dwóch  osób.  Kierowniczką  szkoły  była  najpierw  pani  Janina  Jankowska, a następnie pani Wanda Kocan. Jeden z oddziałów szkoły miał swoją siedzibę w Ślepowronie u pana Wojciecha Stanika. W  roku  szkolnym 1926/27 zmieniono nazwę placówki na Publiczną Szkołę Powszechną w Sławnie. W latach 1938/39 uczyło się tu 212 uczniów.

Lata 1939 – 1945

Mimo wybuchu II wojny światowej szkoła nie zaprzestała działalności, chociaż jej praca była kontrolowana przez władze niemieckie. W latach 1940/41 pojawiły się świadectwa oraz arkusze  ocen  w  języku  polskim i języku niemieckim, opatrzone także dwujęzyczną pieczątką. W roku szkolnym 1944/45 placówka była już szkołą siedmioklasową.

Lata powojenne

Po zakończeniu działań wojennych placówka nadal funkcjonowała. Ze względu na brak budynku szkolnego zajęcia odbywały się w domach miejscowych gospodarzy u:

• P. Antoniego Pietrzyka,
• P. Bronisława Piechnika,
• P. Marianny i Stanisława Łączyńskich,
• P. Władysławy i Mieczysława Radulskich,
• oraz w budynku, gdzie obecnie znajduje się świetlica.

Nauka  odbywała się w tzw. klasach łączonych, jedną klasę stanowili uczniowie  w  różnym  wieku. Godzina lekcyjna trwała 50 minut. Dzieci uczyły się w jednym miejscu, natomiast nauczyciele krążyli między wyżej wymienionymi pięcioma punktami. Oprócz podstawowych przedmiotów, np. matematyki, języka polskiego, przyrody, geografii, dzieci uczyły się także kaligrafii czyli pięknego pisania, co było tym trudniejsze, że posługiwały się piórami maczanymi w kałamarzach z atramentem.

Na początku lat 50-tych trwały już prace przy budowie nowego budynku szkolnego. Funkcję kierownika szkoły pełnił od 1956 do 1975 roku pan Eugeniusz Krupa.

08 listopada 1958 roku rozpoczęła się nauka w nowym, murowanym, piętrowym budynku szkolnym.

Do  czasów  przeprowadzenia  reformy  oświatowej placówka była szkołą ośmioklasową.

W najlepszych latach uczyło się w niej ponad 300 dzieci, pracowało ponad 20 nauczycieli. Trudne warunki lokalowe sprawiały, że praca nie była łatwa. Brakowało toalet, sali gimnastycznej, boiska, centralnego ogrzewania. Dzieci uczyły się na pełne dwie zmiany. W tych trudnych czasach (lata 1975 – 2000) funkcję dyrektora szkoły pełniła pani Genowefa Stróżka.

W 2000 r. przeprowadzono rozbudowę i remont szkoły. Dzięki temu budynek zyskał jadalnię, dodatkową salę lekcyjną, czytelnię, toalety. Zostały wymienione okna, podłogi, odnowiono  sale  lekcyjne, założono centralne ogrzewanie. Powstała pracownia komputerowa. Od tego również roku stanowisko dyrektora szkoły powierzono pani Danucie Bełtowicz.

W maju 2009 roku oddano do użytku nowe wielofunkcyjne boisko szkolne.

Od 16 października 2011 r. szkoła nosi imię Królowej Jadwigi.

09 listopada 2012 r. – na zakończenie obchodów jubileuszu 100-lecia szkoły placówka otrzymała sztandar.